Pedagogika wczesnoszkolna wykorzystująca aktywność ruchową
Młodszy wiek szkolny to bardzo ważny etap rozwoju naszych wychowanków. Kształcenie i wychowanie powinny tworzyć jedność. Naturalna potrzeba ruchu i wyżycia się stwarza szerokie pole do działań nauczycieli w celu właściwego ukierunkowania przejawów ekspresji dziecka. Obok lekcji WF codziennie należy organizować zajęcia ruchowe, także na świeżym powietrzu w korelacji z wychowaniem umysłowym i estetycznym. Treści podstawy programowej w obrębie pedagogiki wczesnoszkolnej jednoznacznie wskazują na fakt, że należy zaspokajać potrzebę zwiększonej aktywności ruchowej poprzez organizowanie ćwiczeń śródlekcyjnych i zajęć międzylekcyjnych. Przygotowywać przedszkolaka, czy ucznia do samodzielnej i zespołowej aktywności fizycznej. Bowiem już na tym etapie wdrażamy dzieci do świadomego, systematycznego i dobrowolnego uczestnictwa w kulturze fizycznej przez całe życie. Dzieci chętniej uczą się poprzez zabawę. Prowadzący powinien dostosować tok zajęć do wieku i możliwości swoich podopiecznych. Wykorzystując zabawę z powodzeniem może rozwinąć pożądane cechy fizyczne, psychiczne, a także zdolności motoryczne.
Czy możliwa jest nauka poprzez zabawę?
Zabawa zrodziła się z potrzeby ruchu, która towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Jak powiedział Friedrich Schiller (1843), zabawa jest miernikiem pełnego człowieczeństwa: „..człowiek bawi się tylko wtedy, kiedy jest w pełnym tego słowa znaczeniu człowiekiem i tylko wtedy jest w pełni człowiekiem, gdy się bawi… ”
Zabawy śródlekcyjne skutecznym sposobem na naukę
Pedagodzy i teoretycy sportu są jednomyślni w przypadku stwierdzenia, że jedną z najskuteczniejszych metod nauczania czynności ruchowych dzieci zawsze była i jest forma zabawowa: R. Trześniowski (1995); Z. i R. Żukowscy (2003). Jednakże nie tylko dzieci chętnie się bawią. Nauczanie poprzez zabawę z powodzeniem stosowane jest na każdym etapie rozwoju, ale szczególnie w młodszym wieku szkolnym.
W załączniku znajdą Państwo proponowane gry i zabawy śródlekcyjne, które można dowolnie modyfikować i rozszerzać w zależności od zamierzonego celu jednostki metodycznej oraz potrzeb i możliwości naszych podopiecznych.
Autor:
Lucyna Milewska-Moneta
Załączniki:
